گی‌استارنیوز– “شبکه رهیافت بین‌المللی” (GSN) در یک بررسی بین‌المللی نشان می‌دهد که دوجنس‌گراستیزی و ناآگاهی در این باره، عامل مرگ و میر پناهجویان دوجنس‌گرا در سراسر جهان است.

پناهجویان دوجنس‌گرا روزانه با حملات متعدد و رفتارهای تحقیرآمیز مواجه می‌شوند و حتی وادار به ضبط محتواهای جنسی از روابط‌‌شان می‌شوند؛ شبکه رهیافت بین‌المللی تلاش بر آشکار کردن چنین مسائلی دارد.

به عنوان بخشی از مانیفست دوجنس‌گرایی ما، پناهجویان دوجنس‌گرا تجربیات‌شان از تحمل تبعیض‌های معمول و روزمره پس از رسیدن به “سواحل امن” را به اشتراک گذاشته‌اند.

به رغم وجود ترس از مرگ، تعرض، تجاوز و بازداشت در خانه، بسیاری از افراد همه چیزشان را برای دست‌یابی به اندکی امنیت در معرض خطر قرار داده‌اند.

در حالی که همجنس‌گرایان و ترنس‌ها اقبال بیشتری در پذیرش درخواست پناهجویی‌شان دارند، بسیاری از پناهجویان دوجنس‌گرا  به کشور مبدأ خود اخراج می‌شوند.

این به معنای بازگشت به یکی از ۷۲ کشوری است که همجنس‌خواهی در آنها غیرقانونی است.

قضات، مأموران و وکلای مرتبط با امور پناهجویان معمولاً درباره دوجنس‌گرایی آموزش ندیده‌اند و این مسئله می‌تواند منجر به عواقب مرگبار برای این پناهجویان شود.

عواقب مرگبار

یک زن دوجنس‌گرای پاکستانی با نام مستعار فاطینا درست چند روز بعد از اخراج و بازگشت به کشور مبدأش در سال ۲۰۱۵ مورد ضرب و شتم منجر به مرگ قرار گرفت.

او ۲۲ سال داشت.

او که برای تحصیل به کشور فرانسه رفته بود، پس از آن که توانست خود واقعی‌اش را کشف کند و در رابطه‌ای با یک دختر قرار بگیرد، تصمیم گرفت تا به عنوان یک دوجنس‌گرا اعلام پناهجویی کند و در کشور فرانسه بماند تا بتواند خودش باشد.

درخواست پناهجویی او رد شد و مسئولان پرونده، ادعاهای او را باور نکردند. فاطینا در پاکستان با یک مرد نامزد بود .

خواهر فاطینا به شبکه رهیافت بین‌المللی گفت: “عموی ما آن چه که او در اکانت فیسبوکش منتشر کرده بود، خوانده بود. او تصویری از فاطینا و دوست دخترش را که در حال بوسیدن هم بودند نیز دیده بود”.

“در بازگشت فاطینا او یک مهمانی خوش‌آمدگویی به همراه بسیاری از دوستانش ترتیب داد و چند روز بعد، فاطینا بر اثر شکستگی جمجمه سر درگذشت”.

نمی‌توانید به خانه برگردید و با جنس مخالف رابطه داشته باشید؟

کرومیلا حمید، دوجنس‌گرایی که درخواست پناهجویی‌اش رد شد

 

بریتانیا هزاران پرونده درخواست پناهجویی دوجنس‌گرایان را رد کرده است. اطلاعات و داده‌ها نشان می‌دهد که وزارت کشور بریتانیا در دو سال گذشته، دو سوم تعداد ۳۵۳۵ پرونده پناهجویی همجنس‌‌گرایان و دوجنس‌گرایان را رد کرده است.

تمامی دوجنس‌گرایانی که با شبکه رهیافت بین‌المللی در این باره صحبت کرده‌اند، گفته‌اند که از آن‌ها این سؤال پرسیده شده است:

آیا می‌توانید با شخصی از جنس مخالف رابطه داشته باشید؟

از آنجا که مسئولان امور پناهجویان نمی‌دانند که دوجنس‌گرایی، گرایش به چندین جنس و جنسیت است یا این که نمی‌توانند بفهمند که در واقع شما نمی‌دانید عاشق چه کسی خواهید شد، بسیاری از پرونده‌های واقعی را رد می‌کنند.

این پیش‌فرض که یک دوجنس‌گرا می‌تواند به کشورش بازگردد و با فردی از جنس مخالف در رابطه باشد، تصوری بسیار خطرناک است.

در کشوری که تقاضای پناهندگی کرده‌اید دگرجنس‌گرا در نظر گرفته می‌شوید و در کشور خودتان همجنس‌گرا

کیرومیلا حمید، یک دوجنس‌گرای اوگاندایی است که پرونده پناهجویی‌اش رد شده است. وی می‌گوید: “تعداد بسیار کمی از مردم کشور من یا کشورهای آفریقایی می‌توانند بین بخش‌های مختلف جامعه LGBT (همجنس‌گرا، دوجنس‌گرا و تراجنسیتی) تفاوت قائل شوند؛ آنها از اصطلاح همجنس‌گرا برای همه این ترکیب استفاده می‌کنند”.

“چه بگویید که تراجنسیتی هستید چه دوجنس‌گرا، از نظر آنها، شما همجنس‌گرایید. آنها از این تفاوت‌ها آگاه نیستند. در کشورهای ما توضیح این که ‘من دوجنس‌گرا هستم’ بسیار سخت است. همجنسگرا، اصطلاح رایج‌تری است”.

گریس، زن نیجریایی دوجنس‌گرا نیز که درخواست پناهجویی‌ا‌ش در کانادا رد شده است، این گفته را تأیید می‌کند.

“هنگامی که به عنوان یک همجنس‌گرا شناخته شدید، دیگر هیچ چیز نمی‌تواند طرز فکر آنها را تغییر دهد. شما نمی‌توانید توضیح دهید که دوجنس‌گرا هستید”.

وقتی که گریس درباره دوجنس‌گرایی‌اش با همسرش صحبت کرد، وی او را مکرراً مورد تجاوز قرار داد تا “رد این بیماری را از او پاک کند”.

حمید هم که پیش از آمدنش به بریتانیا مورد تهدیدهای بسیار قرار گرفته است، از این که به اوگاندا فرستاده شود و تحت خشونت و یا حتی قتل قرار بگیرد، هراس دارد.

تعویق، توقیف و شکنجه روانی

وینا براون مادر اوراشیا ادورادز به همراه خواهر اورشیا آشما ادواردز و همسرش خواهرش ایسی منگهام ـ ادواردز 

 

درخواست پناهجویی دوجنس‌گرایی به نام اوراشیا ادروارد که اصالتاً جامائیکایی است و به بریتانیا آمده بود نیز رد شد.

پنج سال طول کشید تا مسئولان، پرونده او را بررسی کردند و در نهایت هم گفتند که بررسی دوباره را تا سال ۲۰۲۰ به حالت تعلیق درآورده‌اند.

مسئولان، رابطه او با یک مرد را باور نکردند چرا که وی پیش‌تر با یک زن ازدواج کرده بود.

در مدت دو سال و نیم دیرکرد در بررسی پرونده اوراشیا، پارتنر او، مایکل بر اثر حمله قلبی درگذشت.

اوراشیا اکنون با یک زن در رابطه به سر میبرد و مادر او، وینا، از این که این رابطه در دادگاه بعدی بررسی پرونده فرزندش مشکل ایجاد کند، نگران است.

سلامت روانی اوراشیا و مادرش، وینا، دچار تغییرات بد و شدیدی  بوده است. مادر و پسر، هر دو به خاطر اضطراب و افکار خودکشی تحت درمان هستند.

وینا می‌گوید: “به خاطر تمام فشارها و آسیب‌هایی که متحمل شده‌ا‌یم، مغز اوراشیا به شدت آسیب دیده است “.

“من همیشه نگرانم که مبادا او را سوار هواپیما کنند و بازگردانند؛ هرگز نمیتوانم با این موضوع کنار بیایم و از این که پسرم را از دست بدهم بسیار می‌ترسم”.

تأخیر در بررسی پرونده‌ها می‌تواند طاقت‌فرسا باشد.

اگر با ویزا به کشور آمریکا بروید، باید سه سال منتظر باشید تا برای شما یک وقت ملاقات با مسئولان اداره مهاجرت مشخص شود.

اگر پس از گذشتن از مرز اعلام کنید که به خاطر گرایش جنسی‌تان قصد اعلام پناهجویی دارید، بلافاصله بازداشت خواهید شد.

مراکز نگهداری افراد دگرباش و رنگین کمانی، محیطی بسیار خصمانه‌اند. بسیاری از پناهجویان در بریتانیا، ایالات متحده و دیگر نقاط جهان از تجاوز و سوءاستفاده جنسی در این اماکن گزارش داده‌اند.

برخورد با پناهجویان دوجنس‌گرا و همجنس‌‌گرا  متفاوت‌ است

و در نهایت وقتی که با یک قاضی ملاقات می‌کنید، به وضوح می‌بینید که آنها نحوه رفتار و تعامل با یک فرد دوجنس‌گرا را نمی‌دانند.

آلان بریدوک، وکیل مدافع گروه مهاجرتی لزبین‌ها و گی‌های بریتانیامی‌گوید: “برخورد با پناهجویان دوجنس‌گرا و همجنس‌‌گرا  متفاوت‌ است “.

“وزارت کشور بریتانیا تنها می‌داند که هویتی به نام همجنس‌‌گرایی وجود دارد، اما هرگز درباره وجود دوجنس‌گرایان آگاهی ندارد”.

این مسئله حائز اهمیت است.

به نظر می‌رسد که مسئولان اداره‌های مهاجرت، دانش بسیار اندکی درباره هویت‌های دگرباش و رنگین کمانی دارند. افرادی که به طور مرتب به بارهای همجنس‌‌گرایان می‌روند، مشترک مجلات یا اپلیکیشن‌های با محتوای همجنس‌‌گرایان هستند، احتمال بیشتری دارد که پذیرفته شوند، اما افرادی که در روابط ثابت  به سر می‌برند یا در فرهنگ همجنس‌گرا ادغام نشده‌اند، باور نمی‌شوند. بریدوک می‌افزاید: “یک شکاف عمیق اینجا هست”. “مسئولان اداره مهاجرت انتظار دارند که این افراد از هر کشوری که می‌رسند، بلافاصله با یک پرچم رنگین‌کمان به خیابان قدیمی کامپتون بروند”!

شبکه رهیافت بین‌المللی از وزارت کشور خواست که آماری شفاف از تعداد پناهجویان دوجنس‌گرایی که پرونده‌شان رد شده، ارائه کند. آنها اذعان داشتند که این کار غیرممکن است زیرا آنها آمار جداگانه‌ای از افراد دوجنس‌گرا ندارند و تنها آماری کلی از افراد دگرباش و رنگین کمانی در دست است. وقتی با استدلال “آزادی ارائه و انتقال اطلاعات” از آنها درخواستِ اطلاعات بیشتر کردیم نیز، درخواست ما را رد کردند.

فرهنگ باورناپذیری در پرونده‌های پناهجویان دوجنس‌گرا

پناهندگان دگرباش و رنگین‌کمان خوش آمدند

جکی یوداشکین، مدیر روابط عمومی بزرگ‌ترین گروه برابری حقوق مهاجران و افراد دگرباش در ایالات متحده آمریکا می‌گوید: “بسیار سخت است که در تمام زندگی‌تان خود را پنهان کرده باشید و هم‌چنان برای چیزی که هستید مورد انتقاد و سرزنش قرار بگیرید”.

“اثبات چنین چیزی به کسی که درخواست شواهد می‌کند، می‌تواند برای شخص پناهجو بسیار چالش‌برانگیز باشد”.

“شما ممکن است این عواطف را جایی بروز نداده باشید، حساب گرایندر (Grinder) نداشته باشید یا تصویری از شما در هنگام بوسیدن پارتنرتان ثبت نشده باشد”.

“در برخی زبان‌ها و فرهنگ‌ها مفهوم دوجنس‌گرایی وجود ندارد”.

از آنجا که ممکن است افراد دوجنس‌گرا سابقه رابطه با افرادی از جنس مخالف را داشته باشند، ممکن است این مسئله نتیجه پرونده پناهجویی آنها را تحت‌الشعاع قرار دهد و به آن آسیب بزند.

بریدوک می‌گوید: “عادتی مبنی بر عدم باورپذیری در این زمینه وجود دارد”. “اگر شما مدرکی دال بر این که در روابط با هم‌جنس بوده‌اید نداشته باشید، امکان قبولی شما بسیار کم خواهد بود”.

برخی پناهجویان دوجنس‌گرا وسوسه می‌شوند که بگویند همجنس‌گرا هستند؛ اما در دادگاه رسیدگی به پرونده پناهجویی، اعتبار سخنان شماست است که حرف اول را می‌زند؛ آن چیزی که می‌توانید اثبات کنید!

اجبار برای ضبط محتواهای جنسی

مدت‌های طولانی است که پناهجویان برای اثبات هویت خود مجبور به ضبط تصاویر و ویدئوهایی از روابط جنسی خود می‌شوند.

دیوان دادگستری اروپا، درخواست این مستندات برای چنین پرونده‌هایی را ممنوع اعلام کرده است.

هرچند که هنوز چنین درخواست‌هایی از پناهجویان می‌شود؛ اما قضات تصاویری از دو مرد که بدون پیراهن و در تخت‌خواب که یک‌دیگر را در آغوش کشیده‌اند نامعتبر دانسته‌اند؛ با این استدلال که احتمال دارد این دو مرد دگرجنس‌گرا باشند.

بنابراین در مواردی که شواهد ‘علیه افراد’ است، وکلای مدافع به مستندات جنسی صریح‌تر ارجاع داده‌اند.

بریدوک می‌گوید: “چند هفته پیش، وکلای مدافع با رضایت موکلشان تصاویری از رابطه جنسی صریح آنها آماده و به دادگاه تقدیم کردند”.

“در این تصاویر می‌توانید ببینید که یک عمل جنسی در حال انجام است و شریک جنسی موکل نیز یک مرد است”.

او می‌افزاید: “البته که این تصاویر، کار خودشان را کردند”.

نیاز به آموزش، احترام و درک

اما پیشرفت‌های کوچک و آرامی نیز در این زمینه اتفاق افتاده است.

گروه برابری مهاجرتی در ایالات متحده آمریکا، تیم‌های جدیدی از مقامات و مسئولان امور پناهندگی را درباره مسائلی چون دوجنس‌گرایی و یا ویروس اچ‌آی‌وی آموزش می‌دهد.

یوداشکین می‌گوید: “قضات اما این آموزش‌ها را دریافت نمی‌کنند”. “مذاکراتی درباره این موضوع مطرح شده بود که بتوان قضات را توسط اساتید علم حقوق یا دیگر نهادهای دانشگاهی تحت چنین آموزش‌هایی قرار داد”.

“البته این بحث‌ها زمانی مطرح بود که باراک اوباما ریاست جمهوری کشور را بر عهده داشت. بعید به نظر می‌رسد که در زمان ریاست جمهوری دونالد ترامپ بتوان چنین مذاکراتی را به جایی رساند. اگر صریح بخواهم صحبت کنم، هیچ گونه تمایل و علاقه‌ای به انجام چنین کاری در دولت کنونی دیده نمی‌شود”.

بریدوک و گروه مهاجرتی لزبین‌ها و گی‌های بریتانیا از قضات این کشور خواسته‌اند تا به پناهجویان دوجنس‌گرا احترام گذاشته و سعی کنند آنها را درک کنند.

او می‌گوید: “درک این افراد اتفاق خوبی است، اما آن چه که باید اتفاق بیافتد، احترام به آنهاست؛ چیزی که وجود ندارد”.

“آنها به واقع به هویت دوجنس‌گرایی و سبک زندگی دوجنس‌گرایان احترام نمی‌گذارند. آن‌ها اصلاً این موضوع را درک نمی‌کنند”.

“قضات فکر می‌کنند که شما فقط می‌خواهید هر دو را داشته باشید، اما به عقب برگردید و دگرجنس‌گرا باشید. آنها باید به دوجنس‌گرایی به عنوان یک مفهوم مستقل احترام بگذارند”.

وزارت کشور ادعا می‌کند که تلاش‌هایش در این باره نادیده گرفته شده و مورد سوءاستفاده واقع شده است.

یک  سخنگوی این وزارت‌خانه گفته است: “بریتانیا، سابقه درخشانی در پذیرش افراد پناهجو دارد و هرگز درخواست افرادی را که به سبب سکشوالیته‌شان ممکن است مورد آزار و اذیت قرار بگیرند رد نکرده و آنها را به کشورشان بازنگردانده است”.

“همه پرونده‌ها برای این که تحت حمایت و پشتیبانی ما قرار بگیرند، باید بتوانند اثبات کنند که در کشور مبدأ تحت آزار و اذیت یا رفتارهای تحقیر و توهین‌آمیز بوده‌اند”.

“ما تا جایی که ممکن است درباره پرونده‌های مربوط به گرایش جنسی حساسیت به خرج میدهیم و اصول کاری ما نیز مشخص است؛ کارمندان ما هرگز حق ندارند پرسش‌های نامناسبی را که موجب مزاحمت برای شخص پناهجو میشود، طرح کنند. آنها هم‌چنین مجاز نیستند درخواست شواهد و مدارک صریح و بی‌پرده از شخص پناهجو کنند”.

مبارزه برای آزادی

در حالی که شاید غیرممکن به نظر برسد، اما با تمام دشواری‌اش امکان پیروزی یک پرونده یک پناهجوی دوجنس‌گرا وجود دارد.

یوداشکین میگوید: “افرادی که این روند را آغاز می‌کنند باید بدانند که ما برای حمایت از آنها اینجا هستیم و منابعی نیز به این موضوع اختصاص داده شده است”.

“تمام مراجعین ما که موفق به دریافت پناهندگی شده‌اند، یک پیام برای کسانی دارند که درخواست پناهجویی خود را به تازگی به ثبت رسانده‌اند. پیام این است: ‘شما این فرآیند را پشت سر خواهید گذاشت و ما بی‌صبرانه منتظریم ببینیم که زندگی شما وقتی که به اینجا می‌رسید چه‌طور خواهد بود”

او اضافه می‌کند: “کسانی هستند که برای شما مبارزه می‌کنند، از شما حمایت می‌کنند و خواسته شما می‌تواند به واقعیت بدل شود. من همیشه خواهان آنم که مردم بدانند که امید هست”.