دوجنسگرایی همیشه هنجارها را به چالش کشیده است، حتی در دنیای کوییر
بیایید ۵۰ امین سالگرد استون‌وال را بهانه‌ای برای پذیرش کامل طیف تفاوت‌ها و نیازهای‌مان قرار دهیم!
پنجاهمین سالگرد استون‌وال یادآور آن است که بعد از نیم قرن بقا و قدم‌های بزرگی که در زمینه‌‌های سیاسی، قانونی و فرهنگی برداشته‌ایم، می‌توانیم لحظه‌ای جشن بگیریم. ما راه طولانی‌ای را پشت سر گذاشته‌ایم.
دنیشن، رابین اوکس (۱)، پنجاهمین سالگرد تظاهرات استون‌وال (۲) این فرصت را به ما می‌دهد تا بقا و گام‌های بزرگ سیاسی، قانونی و فرهنگی را که برداشته‌ایم جشن بگیریم. ما راه طولانی‌ای را پشت سر گذاشته‌ایم.
این روز همچنین فرصت خوبی است تا به دینامیک پیچیده و بحث‌برانگیز درون جامعه دگرباشان و رنگین‌کمانی‌ها بپردازیم. افراد به حاشیه رانده شده در پاسخ به سرکوب جامعه و محرومیت‌های اعمال شده، به ساخت فضای جایگزینی می‌پردازند که در آن بتوانیم تعریف خودمان را از «نرمال» ارائه کنیم. در این فرآیند، ما هم مرزها و حریم‌های خاص خودمان را می‌سازیم. از فرق‌های بین «ما» و «آنها» می‌گوییم و با این کار ما هم نوع جدیدی از سرکوب و محرومیت ایجاد می‌کنیم. این موضوع مسئله‌ایست که در جامعه اقلیت جنسی و جنسیتی هم به شدت در «روایت طبیعی بودن» حقوق بشر به آن پرداخته شده: «ما باید در جامعه پذیرفته شویم چون ما هم مثل شما هستیم، فقط گی هستیم»
بعضی از ما هر چیزی هستیم غیر از «عادی». آن بخشی که پذیرش و درکشان برای جریان اصلی جامعه سخت‌تر است، به خصوص افراد تراجنسیتی و دوجنسگرا هنوز هم به حاشیه رانده می‌شوند چون روایت راحت و ساده جنسیت دوگانه را به چالش می‌کشیم. اکثرا ما بعنوان ننگ (مایه شرم) جامعه بزرگ رنگین‌کمانی و جنبش دگرباشان به حساب می‌آییم.
۴۲ سالی را که خود را بعنوان یک زن دوجنسگرا هویت‌یابی کرده‌ام، همواره با این حقیقت رو در رو بودم. شش سال بعد از اینکه به عنوان یک همجنسگرا هویت‌یابی کردم، درسال ۱۹۸۲، جرات این را پیدا کردم که آشکارسازی کنم. اما وقتی به جمع لزبین‌ها و گی‌ها رفتم فهمیدم که افراد دوجنسگرا در این جوامع به هیچ عنوان پذیرفته شده نیستند.
معمولاً حضور ما به شکلی مشکل آفرین بود، گی‌ها ما را نمی‌پذیرفتند و در جمع لزبین‌ها اضافی بودیم. به ما می‌گفتند زنان دوجنسگرا مثل توریست‌ها گذرا هستند و فقط برای استفاده از ما آمده‌اند و «خلوص» جمع را به هم می‌زنند. بعضی از دوست‌‌های دوجنسگرای من تحمل نمی‌کردند و جمع را ترک می‌کردند. من جزو عده معدودی بودم که پافشاری می‌کردم و اصرار داشتم که من هم به این گروه تعلق دارم.
در واقع در اجتماع ما همیشه شامل افرادی بوده که به بیش از یک جنس گرایش داشته‌اند. برندا هو‌وارد (۳)، فعال دوجنسگرا در سال ۱۹۷۰ راهپیمایی‌ای را در نیویورک به نشانه یادبود واقعه تظاهرات استون‌وال (۴) ترتیب داد، اولین راهپیمایی از سری راهپیمایی‌های سالانه دگرباشان که امروزه سر تا سر دنیا برگزار می‌شود. برخی از اولین شخصیت‌های برجسته فرهنگی، نویسندگانی مثل کیت میلت (۵) و جون جردن (۶) که به عنوان فعالان جنبش لزبین‌ها شناخته شده‌اند، در واقع روابط عاطفی با بیش از یک جنس داشته‌اند اما با توجه به اینکه اعلام این موضوع باعث از دست دادن جایگاهشان در جنبش لزبین‌ها می‌شد این موضوع را آشکار نکردند. بسیاری دیگر هم تصمیم به سکوت گرفتند. من آنها را به خاطر این تصمیم محکوم نمی‌کنم اما آنها با سکوتشان نادیده گرفته شدن ما را تسهیل کردند.
تاریخ ما به استثناء تعداد معدودی، توسط زنان و مردان همان جنسیتی همجنسگرا نوشته شده است. کمتر مطلبی می‌بینم که تاریخ گسترده و متنوع اقلیت‌های جنسی و جنسیتی را که من شاهدش بوده‌ام و زندگی‌اش کرده‌ام به تصویر بکشد. در هیچ‌یک از این مطالب به دوجنسگرایی اشاره‌ای نمی‌شود و در صورت اشاره کردن هم به ندرت بیش از چند پاراگراف است. به همین خاطر من و بسیاری دیگر، به رسمیت شناخته شدن و توجهی که اخیراً به سیلویا ریورا (۷) و مارشا پی جانسن (۸) شده را تقدیر می‌کنیم. دو شخصیتی که در کنار ترنس بودن، رنگین پوست بودن و فقیر بودن هر دو دوجنسگرا هم بودند. باشد که در تمام پیچیدگی‌های آنها پیشگام بودن و پیشرو بودن آنها را به یاد بسپاریم.
طی سی سال اخیر در ۴۸ ایالت از ایالت‌های آمریکا و ۱۵ کشور مختلف سخنرانی کرده‌ام. شاهد گستره وسیعی از تجربیات و جوامع بوده‌ام و حقایق بسیاری را زندگی کرده‌ام. در برخی مکان‌ها بسیاری از دگرباشان و رنگین‌کمانی‌ها همچون تار در پود جامعه تنیده‌اند و آشکار بودن خیلی معنایی ندارد و در برخی مکان‌ها غیر قابل تصور است. چندین سال پیش وقتی در شهر لارامی ایالت وایومینگ سخنرانی می‌کردم دانشجویی با چشمان اشک‌آلود به من گفت « شما از آینده‌ای می‌آیی که من آرزوی زندگی در آن را دارم». با شنیدن این حرف من هم به گریه افتادم.
هنوز بسیاری از ما با شکل‌های مختلفی از نژادپرستی، ترنس‌هراسی، دوجنسگرا‌هراسی و شکل‌های دیگری از سرکوب دست و پنجه نرم می‌کنیم. خود واقعی بودن هنوز نیاز به شجاعت دارد. بهترین دستاورد شغل من بدست‌آوردن شانس ملاقات با فعالانی بوده که در «مکان‌های دشوار» آشکارا زندگی می‌کنند و به صورت مستقیم و رو در رو فعالیت می‌کنند. آنها قهرمانان زندگی من هستند.
زمانه در حال تغییر است. تعداد افرادی که به عنوان دوجنسگرا یا با جنسیت یا سکشوالیته غیردوگانه هویت‌یابی می‌کنند رو به افزایش است. دوجنسگرایان امروزه تقریبا نیمی از جمعیت افراد غیردگرجنسگرا را تشکیل می‌دهند و تعداد ما در نسل‌‌های آتی افزایش خواهد یافت. جدید‌ترین تحقیق مراکز کنترل بیماری در دبیرستان‌های آمریکا نشان داده ۸ درصد از دانش‌آموزان به عنوان دوجنسگرا هویت‌یابی می‌کنند در حالی که تنها ۲.۴ درصد به عنوان لزبین یا گی هویت‌یابی می‌کنند.
جوانان درک وسیع‌تری از جنسیت و سکشوالیته دارند. شاید متوجه نباشند اما آنها رادیکال‌های واقعی زمان ما هستند. بیایید از آنها یاد بگیریم و دنباله‌رو آنها باشیم.
امیدوارم در یادبود واقعه‌ی استون‌وال از این فرصت استفاده کنیم تا وجود افرادی را که در تاریخ هم در جوامع بزرگتر و هم در خود اجتماع دگرباشان و رنگین‌کمانی‌ها به حاشیه رانده شده‌اند، جشن بگیریم. ما تفاوت‌های اساسی‌ای با هم داریم اما باید باور کرد افراد کوییر بیشتر از آنچه باورمان می‌شود با هم نقاط اشتراک دارند. حالا که در مسیر آزادی می‌جنگیم، بیایید باور کنیم در کنار هم قوی‌تر خواهیم بود.
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
رابین اوکس یک مربی، سخنران، فعال اجتماع محلی ، سردبیر فصلنامه زنان دوجنسگرا (۱۲) و مولف و گردآورنده دو مجموعه «درک دوجنسگرایی: صدای دوجنسگرایان از گوشه و کنار جهان» (۱۳) و «به رسمیت بشناس: صدای مردان دوجنسگرا» (۱۴) است. او مدافع زندگی امن، آشکارا و با دسترسی به تمام فرصت‌ها و موقعیت‌ها برای افراد با تمام گرایش‌های جنسی و همه جنسیت‌هاست. فعالیت رابین بر بالا بردن آگاهی و درک پیچیدگی هویت‌ها، و تجهیز کردن مردم برای تبدیل شدن به حامیان یکدیگر، بین تمام هویت‌ها و جنبش‌های اجتماعی متمرکز است.. می‌توانید رابین اوکس را به آدرس @robynochs در توییتر دنبال کنید.
۱. Robyn Ochs
۲. Stonewall
۳. Brenda Howard
۴. Stonewall Riots
۵. Kate Millet
۶. June Jordan
۷. Sylvia Rivera
۸. Marsha P. Johnson
۹. Laramie
۱۰. Wyoming
۱۱. Centers for Disease Control
۱۳. Getting Bi: Voices of Bisexuals Around the World
۱۴. RECOGNIZE: The Voices of Bisexual Men
