پیترو آرتینو (Pietro Aretino) در دوران رنسانس ایتالیا به عنوان دوجنسگرا شناخته نمی‌شد، بلکه به او لقب و صفت “اهل    رابطه بی‌قید” داده بودند، چرا که او هم با مردان و هم با زنان رابطه نزدیک برقرار می‌کرد. تمایلات جنسی آرتینو به هم‌جنسان خود حتی در اشعار، نمایش‌نامه‌ها و داستان‌هایش  هم هویداست .

شخصیت اول داستان«میرآخور» مردیست که پس از ازدواج اجباری با یک زن، از کشف این واقعیت که او مردیست زن‌پوش به وجد می‌آید.